Ultrasonografia jest bardzo dobrą, skuteczną i łatwo dostępną metodą diagnostyczną pozwalającą oceniać charakter węzłów chłonnych. W badaniu tym możemy ocenić węzły chłonne podżuchwowe, potyliczne, okolicy szyjnej, nadobojczykowe, podobojczykowe, pachowe, pachwinowe oraz węzły chłonne okolicy zaotrzewnowej czyli przestrzeni położonej poniżej przepony, wzdłuż aorty, do przodu od kręgosłupa. Podczas badania lekarz określa wielkość, budowę i kształt oraz – dzięki technice dopplerowskiej przepływ krwi w węźle chłonnym. Dzięki tej anatomicznej i czynnościowej ocenie można z dużą skutecznością określić charakter węzłów chłonnych (nowotworowy lub odczynowy). Należy pamiętać, że węzły chłonne ulegają powiększeniu w przebiegu infekcji bakteryjnych, wirusowych, pasożytniczych a także w chorobach nowotworowych.
Wskazania do wykonania badania usg węzłów chłonnych
Powiększenie węzłów lub ich bolesność.
Lokalizacja poszczególnych stacji węzłów chłonnych może ukierunkować dalszą diagnostykę na konkretne okolice ciała lub narządy będące przyczyną powiększenia się węzłów chłonnych.
W przypadku stwierdzenia podejrzanej zmiany ogniskowej w obrębie tarczycy, ślianianek czy przebudowanych nieprawidłowo węzłów chłonnych pod kontrolą ultrasonografii można wykonać biopsję cienkoigłową patologicznej struktury.
Przygotowanie do badania USG
Badanie USG nie wymaga specjalnych przygotowań, jednak zalecane jest zgolenie brody, gdyż włosy znamiennie utrudnią bądź nawet uniemożliwią prawidłowe zobrazowanie struktur szyi. Jeżeli to możłiwe prosimy o dostarczenie poprzednich wyników badań dotyczących struktur szyi (USG, rezonansu magnetycznego, biopsji), zwłaszcza dokumentacji zdjęciowej – jeśli takie badania były już wykonywane oraz wypisów ze szpitala, po ewentualnych zabiegach operacyjnych piersi. Takie postępowanie pozwala na dokładne porównanie wielkości i charakteru opisywanych już wcześniej zmian i niejednokrotnie pozwala uniknąć dodatkowych, niepotrzebnych badań.
Przebieg badania USG
Badanie wykonuje się w pozycji leżącej, z rękoma wzdłuż ciała. Lekarz, po uprzednim zebraniu wywiadu, nakłada na powierzchnię głowicy USG cienką warstwę żelu i przesuwając sondę po powierzchni skóry, ogląda i ocenia na monitorze poszczególne struktury szyi (oceniając ewentualne zmiany patologiczne). Obraz widoczny na ekranie monitora można w każdej chwili badania zarejestrować na papierze termoczułym, ewentualnie na urządzeniach USB).
Wynik wykonanego badania usg stanowi opis zobrazowanych struktur, opis ewentualnie stwierdzonych patologii oraz rozpoznanie wraz z ewentualnymi zaleceniami. W przypadku stwierdzenia patologii do wyniku badania dołączana jest dokumentacja zdjęciowa zobrazowanych nieprawidłowości.
